Make Love not War? Oftewel: de formule voor terrorisme

Een wijze oude heer (mijn vader) stelde altijd dat er geen oorlog meer zou zijn als legers uit oude mannen zouden bestaan in plaats van uit jonge jongens. En dan niet zozeer omdat die ouwe knarren met hun rollators niet meer uit de loopgraven zouden kunnen komen. Nee, omdat jonge mannen in de illusie van onsterfelijkheid leven, die kogel gaat hun niet raken. Oude mannen daarentegen zijn zich zeer bewust van de sterfelijkheid en koesteren de tijd die ze nog rest.

Dat sluit perfect bij de gedachtengangen van twee boeken waarover ik las in de krant van de week.

Boek één is van een Engelse historicus, Michael Burleigh (Blood and Rage). Die bestudeerde een groot aantal terroristische bewegingen (van de RAF, 19e eeuwse anarchisten, zionistische terroristen tot Al Quaida) en zag een duidelijke overeenkomst. Het merendeel van de terroristen waren zeer middelmatige types die in een normaal leven geen kans hadden om te schitteren. Door de wapens op te nemen konden ze glans en glorie aan hun bestaan geven. Grote denkers zitten er zelden tussen, ze gaan wel voor een 'grote' zaak, maar zijn meer van de actie dan van de diepe gedachte. En voor die 'grote' zaak is het vaak ook nog eens toegestaan je te begeven in allerhande misdaad als drugs en ontvoeringen. Kortom: het groots en meeslepend leven, de stromende adrenaline, is belangrijker dan de zaak.

Boek twee is van de Duitse demograaf Gunnar Heinsohn (Zonen grijpen de wereldmacht - terrorisme demografisch verklaard), die beweert dat Wilders ongelijk heeft met zijn Islamitiseringsgolf. Hij voorspelt dat rond 2020 de Jihad zal verpieteren bij gebrek aan recruten.

Het is een simpele kwestie van meten en weten. Gewoon kijken naar de bevolkingsopbouw en dan weet je waar problemen te verwachten zijn. En dat is op de plaatsen waar gezinnen veel kinderen hebben en er een groot overschot is van jongens (dus een overschot van testosteron). Als daar dan ook weinig vooruitzichten zijn op werk (en dus een inkomen en een vrouw), dan zijn de rapen gaar. Die simpele statistiek gaat op bij heel veel conflicten en burgeroorlogen, bijvoorbeeld in Afrika en in de Arabische wereld.

En als de jongens op raken (Liberia) of het kindertal per gezin daalt, dan wordt het rustig. Die jongens hoeven niet langer te verkrachten (Afrika) om aan een vrouw te komen of Jihadist te zijn (en met die status meerdere vrouwen te verkrijgen). Ze kunnen gewoon werk vinden en een eigen gezin starten. En ouders die maar twee kinderen hebben zijn veel minder geneigd oorlogen te ondersteunen waarbij ze de kans lopen al hun schaarse kinderen te verliezen.

Is de rust aan het Europose front na de Tweede Wereldoorlog te verklaren uit wijsheid opgedaan door alle ellende en vernietiging?Ach welnee, de jongens waren gewoon op en vervolgens bleven de gezinnen klein.

Concluderend kunnen we hieruit een simpele formule herleiden voor terrorisme:

testosteron + teveel jongens + (geen werk + geen sex) = terrorisme

De oplossing van onze problemen is ook al vrij eenvoudig: het is veel effectiever in plaats van bommen anticonceptiepillen naar beneden te gooien. Kleine gezinnen zijn de basis voor vrede.

Napoleon wist het al: 'Eén warme zomernacht in Parijs maakt mijn verliezen weer goed'. En dat leidt dan automatisch weer naar John Lennon met z'n Make Love not War. Goed bedoeld, maar niet helemaal af. Met die Love maak je weer nieuwe jongetjes die vervolgens gaan donderjagen. De juiste slogan moet dus zijn:
Make Love no Kids (and thus no War).